Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
Σάββατο 11 Ιουνίου 2011
Κοκός, Λαός και Αγανακτισμένοι
Ο "τέως" (Κοκός) αναφέρθηκε με ανακοίνωσή του στους "αγανακτισμένους". Από όλα όσα είπε ξεχώρισα το ακόλουθο :
Να δίνει το δικό της στίγμα στην πολιτική ηγεσία, η οποία θα πρέπει έγκαιρα να αφουγκράζεται και να ανταποκρίνεται προτού φτάσει ο Λαός στην Αγανάκτηση.
Εδώ χαρακτηρίζει ακριβώς το αίσθημα και την ανησυχία της άρχουσας τάξης. Προσοχή προτού ο Λαός ξεπεράσει τα όρια αντοχής, πρέπει να κάνετε κάτι...
Προσοχή λοιπόν στα κόκαλα που θα πεταχτούν στους πεινασμένους. Δεν είναι φαϊ, κόκαλα είναι...
Να δίνει το δικό της στίγμα στην πολιτική ηγεσία, η οποία θα πρέπει έγκαιρα να αφουγκράζεται και να ανταποκρίνεται προτού φτάσει ο Λαός στην Αγανάκτηση.
Εδώ χαρακτηρίζει ακριβώς το αίσθημα και την ανησυχία της άρχουσας τάξης. Προσοχή προτού ο Λαός ξεπεράσει τα όρια αντοχής, πρέπει να κάνετε κάτι...
Προσοχή λοιπόν στα κόκαλα που θα πεταχτούν στους πεινασμένους. Δεν είναι φαϊ, κόκαλα είναι...
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Είδα τον κόσμο να αλλάζει (μήπως;)
Είδα τον κόσμο να γεμίζει τις πλατείες
Είδα την σπίθα να γυρνάει απ' τα παλιά
Στητά κεφάλια με χαμόγελο στα χείλη
Όμορφα μάτια να πηγάζουνε δροσιά
Άκουσα ήχους πιο καθάριους στη ψυχή μου
Ένιωσα ανάσες να μου καίνε τα μαλλιά
Μεσ' το μυαλό μου σφηνωθήκανε τ' αστέρια
και το φεγγάρι έκλεισε το μάτι πονηρά
Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού και το φεγγάρι
τη συναυλία οργανώσανε ξανά
Ελπίδα ολάκερη μου δώσανε για μαξιλάρι
Και ψιθυρίζοντας ξημέρωσε γλυκά
Ονειρεμένη πού' ναι τούτη εδώ η νιότη
Μεστή, καθάρια, γιομάτη από χαρά
Και οι σημαίες ν' ανεμίζουν περηφάνια
Όλη η πλάση ν' αναβλύζει ευωδιά
Είδα την σπίθα να γυρνάει απ' τα παλιά
Στητά κεφάλια με χαμόγελο στα χείλη
Όμορφα μάτια να πηγάζουνε δροσιά
Άκουσα ήχους πιο καθάριους στη ψυχή μου
Ένιωσα ανάσες να μου καίνε τα μαλλιά
Μεσ' το μυαλό μου σφηνωθήκανε τ' αστέρια
και το φεγγάρι έκλεισε το μάτι πονηρά
Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού και το φεγγάρι
τη συναυλία οργανώσανε ξανά
Ελπίδα ολάκερη μου δώσανε για μαξιλάρι
Και ψιθυρίζοντας ξημέρωσε γλυκά
Ονειρεμένη πού' ναι τούτη εδώ η νιότη
Μεστή, καθάρια, γιομάτη από χαρά
Και οι σημαίες ν' ανεμίζουν περηφάνια
Όλη η πλάση ν' αναβλύζει ευωδιά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)