Είδα τον κόσμο να αλλάζει (μήπως;)

Είδα τον κόσμο να γεμίζει τις πλατείες
Είδα την σπίθα να γυρνάει απ' τα παλιά
Στητά κεφάλια με χαμόγελο στα χείλη
Όμορφα μάτια να πηγάζουνε δροσιά

Άκουσα ήχους πιο καθάριους στη ψυχή μου
Ένιωσα ανάσες να μου καίνε τα μαλλιά
Μεσ' το μυαλό μου σφηνωθήκανε τ' αστέρια
και το φεγγάρι έκλεισε το μάτι πονηρά

Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού και το φεγγάρι
τη συναυλία οργανώσανε ξανά
Ελπίδα ολάκερη μου δώσανε για μαξιλάρι
Και ψιθυρίζοντας ξημέρωσε γλυκά

Ονειρεμένη πού' ναι τούτη εδώ η νιότη
Μεστή, καθάρια, γιομάτη από χαρά
Και οι σημαίες ν' ανεμίζουν περηφάνια
Όλη η πλάση ν' αναβλύζει ευωδιά