Ορφέας Κρεούζης - Λαϊκός Τραγουδιστής και Αγωνιστής

Με μεγάλη συγκίνηση διάβασα την σοβαρή ανάρτηση από το ogdoo.gr και από τον Βαγγέλη Αρναουτάκη για τον Ορφέα Κρεούζη. Τραγουδιστή και τραγουδοποιό με ήθος, αξιοπρέπεια και συνείδηση.
Συγχαρητήρια για τη μικρή αλλά ουσιαστική και πέρα για πέρα αληθινή καταγραφή.

Πιέστε εδώ για ένα ταξίδι στα παλιά.

Άντε και Καλό Πάσχα Συγχωριανοί...

Πάσχα των Ελλήνων

Πολιτικό Παραμύθι #3

Έκλαψε στην αγκαλιά της υπερυποχθόνιας, υπερσκοτεινής μητέρας του. Οι λιγμοί του διαπερνούσαν τους τοίχους και τα πουλιά με μιάς εξαφανίστηκαν.
Της τα εξομολογήθηκε όλα. Ακόμα και το φαρμάκι που του στέλνει ο κοντός πρώην, γνωστός στους κύκλους του ως Φον Θρούμπεν (παραγώμενο από την άκακη ονομασία της ελιάς θρούμπας).
"Ναί μαμά, κι αυτός ακόμα...".
Η μητέρα του ατάραχη τον συνέφερε σιγά - σιγά.
"Μη φοβάσε, θα τον τακτοποιήσω εγώ προσωπικά" του είπε αυστηρά.
"Mean time, the birds brought us new instructions" και του παρέδωσε νέους πάπυρους.
"You just read them and learned them by heart dear" του είπε.

Ο βασιλιάς πλέον είχε ανακτήσει την ζωηράδα του άρχοντα. Με δυό δρασκελειές έφτασε στην πόρτα.
"bye mam. I'll show them..." είπε με τρόπο πονηρό και της έκλεισε το μάτι.

Πολιτικό Παραμύθι (συνέχεια)

Μέσα στα σκοτεινά δωμάτια της βίλας που ζει απομονωμένη, μιλά συνεχώς σε γλώσσα παράξενη. Τα ταχυδρομικά περιστέρια φεύγουν και γυρνούν με μηνύματα από μέρη μακρινά. Αδύνατη, οστεώδης, υπερυποχθόνια με δυο μάτια να λαμπυρίζουν, άκουσε το γνωστό ήχο στην πόρτα.
"Ανοίξτε" φώναξε. Η γριά υπηρέτρια έσυρε τα βαριά κόκαλά της και έσυρε τα βαριά μάνταλα. Πίσω από την πόρτα στέκονταν ο γιος της υπερυποχθόνιας, υπερσκοτεινής χηρευάμενης, ο ίδιος ο βασιλιάς.

"Mammy" αναφώνησε και έτρεξε στην ανοιχτή αγκαλιά της, σκουντουφλώντας στο πανάκριβο χαλί.
"Oh! My beloved son, what happened ? Why you are so upset ?" και τον κοίταξε τον βασιλιά με μεγάλη τρυφερότητα. Δεν έπαυε να είναι γιος της. Ακόμα είναι το μικρό της, που σαν κλώσα ανάθρεψε με μεγάλα όνειρα. Όνειρα μεγάλα, που αγωνίστηκε πολύ για να τα πετύχει.
Να τώρα, στέκει εμπρός της, βασιλιάς...

Πολιτικό Παραμύθι

Καθώς καθότανε κρεμανταλάς, ξύνοντας τα'χαμνά του, πάνω στο θρόνο, το βλέμμα του στο κενό ήτανε καρφωμένο. Όλος ο περίγυρός του σιωπούσε. Μερικοί φτύνοντας στο πάτωμα ροχάλες περιποιημένες, κρυφογελούσαν. Άλλοι με φιδίσια μάτια μέτραγαν τα τάλαρα στις μεγάλες τσέπες τους. Ένας χοντρός, με τεράστια μπακοκοιλιά μπήκε φουριόζος, όσο φουριόζος μπορούσε να είναι με το λίπος να σέρνεται στο πάτωμα του παλατιού.
"Μεγαλειότατε" του φώναξε.
"Σσσσσ" φώναξαν πολλοί.
"Σκέφτεται" είπαν κάποιοι άλλοι.
Τότε ήταν που το παλάτι ευθύμησε. Σκάσανε όλοι στα γέλια.

Ξάφνου ο άρχοντας, λες και κάτι του τρύπησε τον κώλο. Πετάχτηκε ορθός και φώναξε:
"Φέρτε τον επίσημο μανδύα μου, θα πάω να συναντήσω τη μαμά μου"...

(Ένα μικρό κείμενο που μπορεί να έχει και συνέχεια. Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι τυχαία)