Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Λάγνοι επί παντός επιστητού

Ο κόσμος γυρίζει, τα χρόνια περνάνε και εμείς τα ίδια, τα ίδια, τα ίδια...
Σαν παρατηρητές στη ζωή κάποιου άλλου. Σαν αμέτοχοι σε μια πράξη που συμβαίνει στην οικογένειά μας.
Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί, που κωφεύει σε κάθε τι που χτυπά την πόρτα του.

Κατά τα άλλα όμως είμαστε Ελληνάρες. Βέβαια, Ελληνάρες πρώτης διαλογής.

Μας ενδιαφέρουν τα πάντα.

Μας ενδιαφέρει το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού και ανάθεμα εάν έχουμε διαβάσει ποτέ ιστορία.
Μας ενδιαφέρει που οι τερατόμορφοι γείτονες της FYROM ονομάζονται παντού Μακεδονία, αλλά εμείς δεν κάναμε ποτέ τίποτα.
Μας ενδιαφέρει η κλειδαρότρυπα του κάθε επώνυμου ζευγαριού αλλά ποτέ η δική μας.
Μας ενδιαφέρει η πορεία των διαγνώσεων και της θεραπευτικής αγωγής του Αρχιεπισκόπου, αλλά όχι ο ίδιος.
Μας ενδιαφέρει το Εθνικό μας ποδόσφαιρο, αλλά ποτέ ο αθλητισμός.

Γνωρίζουμε τα πάντα.

Γνωρίζουμε πολιτική και εάν ήμασταν εμείς πρωθυπουργοί θα είχαμε αλλάξει την Ελλάδα σε μία εβδομάδα.
Γνωρίζουμε οικονομικά και τις βλακείες που κάνει ο εκάστοτε υπουργός εμείς δεν θα τις κάναμε ποτέ.
Γνωρίζουμε ιατρική και εάν ήταν στο χέρι μας θα είχαμε πάρει σωστότερες αποφάσεις για τον Χριστόδουλο.
Γνωρίζουμε παιδαγωγική και τα δικά μας παιδιά είναι κλάσεις ανώτερα από τα άλλα.
Γνωρίζουμε δε, ποδόσφαιρο (σε υψηλό βαθμό) και δεν απαιτείται κανένας προπονητής εκτός ημών.

Αυτό όμως που δεν μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε, είναι ότι έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για όλα. Ότι είμαστε εύκολη λεία αδέλφια, εύκολη λεία.

Ρίξτε και μια ματιά σε αυτό το πολύ σημαντικό post του Βασίλη Αδαμόπουλου.
http://vasadam.blogspot.com/2007/10/blog-post_15.html

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

Μην ξεχνάμε τα καμένα!!!

Καλά όλα όσα γίνονται.
Καλοί οι πρόεδροι (υποψήφιοι)
Καλή η κυβέρνηση

Όμως μην ξεχνάμε τα καμένα...

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Η παιδεία νοσεί, εμείς τι κάνουμε ;

Το πρόβλημα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένει. Πολλά σχολεία στην Αττική (σκέψου στην επαρχία) παραμένουν χωρίς δασκάλους. Πολλά σχολεία έχουν βασικές ελλείψεις σε βιβλία. Ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου νοσεί με τραγικές ελλείψεις δασκάλων.
Οι εργαζόμενες μητέρες δεν μπορούν να είναι εργαζόμενες γιατί το κράτος τους απαγορεύει να δουλεύουν οκτάωρο.
Το πρόβλημα λοιπόν ήταν μόνο το βιβλίο της ιστορίας ;
Το πρόβλημα ήταν μόνο η υπουργός παιδείας ;

Μήπως θέλουν τα παιδιά μας υπηρέτες της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» ;
Μήπως θέλουν να κατευθύνουν τους γονείς στην ιδιωτική εκπαίδευση ;