Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

Εξοχικές Μεζονέτες : Όνειρο ή Καταστροφή


Κάνοντας μια βόλτα στην Ελληνική ύπαιθρο, ανακαλύπτεις την νέα τάξη πραγμάτων. Αυτή η νέα τάξη έχει το όνομα ΜΕΖΟΝΕΤΕΣ. Παντού και σε κάθε σπιθαμή γης ξεπηδούν (άλλες φορές καλαίσθητα και άλλες κακάσχημα) σπίτια – εξοχικές κατοικίες.

Το πλήγμα που συντελείται στον παραδοσιακό χαρακτήρα της υπαίθρου είναι ιδιαίτερα μεγάλο,

Η καταστροφή του αιγιαλού με συγκροτήματα αμφιβόλου ποιότητας.
Η αλλοίωση του παραδοσιακού οικιστικού χαρακτήρα (με μικρογραφίες πολυκατοικιών τύπου Beverly Hills).
Η συσσώρευση πληθυσμού σε χωριά με σοβαρή έλλειψη βασικών υποδομών.
κ.ο.κ.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε το υπερβολικό κόστος απόκτησης (δηλαδή την εκμετάλλευση των ονείρων της μέσης αστικής οικογένειας), την πιθανή σύναψη ενός ακόμα δανείου (βάζοντας το εισόδημά του αγοραστή σε μεγαλύτερο κίνδυνο και κατ΄επέκταση την μείωση των αντιστάσεών του σε κάθε μορφή πίεσης), τότε μπορούμε να καταλάβουμε το έντονο κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργείται.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Δεν υπάρχουν χαμένες γενιές, μόνο ...

Μεγάλωσα μετρώντας τους στοίχους του ποιητή “αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας”. Και αγάπησα αυτό το χώμα. Δεν πίστεψα ποτέ ότι ο πατέρας μου (Θεός χωρέστον) σπατάλησε τα ωραιότερα χρόνια της ζωής του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία, δεν πίστεψα ποτέ ότι το δικαίωμά μου στη ζωή δεν πέρασε μέσα από τις σκηνές της Μακρονήσου, της Ικαρίας και όλων των άλλων παραθεριστικών τόπων. Δεν πίστεψα ποτέ ότι η μάνα μου “έχασε” τσάμπα συγγενείς και φίλους γιατί πολέμησαν αντάρτικα τους Γερμανούς, δεν πίστεψα ποτέ ότι το ξύλο που “έτρωγε” στο υπόγειο στα Σφαγεία, πήγε χαμένο.

“Τίποτα δεν πάει χαμένο, στην χαμένη μας ζωή”

Σήμερα όμως, σαρανταφεύγα, αναζητώ κι εγώ “κάτι”, για να αφήσω στα παιδιά μου, ώστε να θεωρήσουν και εκείνα ότι έκανα “κάτι” που δεν θα πάει χαμένο. Όσο να ψάχνω δεν βρίσκω τίποτε δυνατό, αψεγάδιαστο, αναντικατάστατο. Δεν βρίσκω όραμα να δώσω, μυρωδιές να μυρίσουν, γεύσεις να γευθούν και ήχους για να ακούσουν.
Βρίσκω μόνο βλακεία, ανεπάρκεια, ψυχικό μαρασμό, γεύσεις τεχνικές, εικόνες εικονικές και ήχους ανεπαρκείς.
Αισθάνομαι μόνος, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι. Είμαστε πολλοί αυτοί που μόνοι σκέφτονται.
Βάλτε ήχους στη ζωή σας (Θεοδωράκης & Χατζηδάκης δεν βλάπτουν την υγεία)
Διδάξτε τα παιδιά σας πολιτισμό ψυχής (Θέατρο & Βιβλίο καταπολεμούν την κατάθλιψη)
Δώστε γεύσεις σα παιδιά σας (μαγειρέψτε, δεν κάνει κακό, η πίτσα κάνει...)
Μυρίστε περπατώντας χέρι - χέρι στη φύση
Μάθετε να επαναστατείτε. Να μην ανέχεστε την μιζέρια, την ηλιθιότητα, το νταϊλίκι, τον τουπέ, τον ωχαδελφισμό, την κομπίνα, την κονόμα, το “μέσον”, το ψέμα, την αλητεία (με όλες τις έννοιες) και πολύ περισσότερο από όλα μην ανέχεστε τον ίδιο σας τον εαυτό, κάντε τον καλύτερο.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Άρτος και Θεάματα – Champions League ή Θεάματα Χωρίς Άρτο


Αν και μου αρέσει το ποδόσφαιρο, αν και ένας τέτοιος τελικός μπορεί να προσφέρει δυνατές συγκινήσεις, να απαλλάξει για λίγη ώρα το μυαλό από τα καθημερινά προβλήματα, παρόλα ταύτα πολλά ερωτηματικά δημιουργούνται.
Πως είναι δυνατόν να πουλιούνται στην μαύρη αγορά εισιτήρια στο ποσό των 5000 ευρώ;
Ποιος εργαζόμενος διαθέτει τέτοια ποσά για διασκέδαση 2 ωρών;
Ποιος εργαζόμενος παίρνει δάνειο για την αγορά εισιτηρίου ;

Τετάρτη 9 Μαΐου 2007

Yassou Δημοσιογράφεεεεεεεε


Οι δημοσιογράφοι απείργησαν.
Ο λόγος το «δομημένο ομόλογο», η υποκρισία στο μεγαλείο της.
Γιατί δεν αντιδρούσαν όταν το «δομημένο ομόλογο» αφορούσε άλλα ταμεία ?
Γιατί δεν αντιδρούν στα τηλεσκουπίδια που οι ίδιοι δημιουργούν ?
Γιατί δεν αντιδρούν όταν προαναγγέλουν την Πάνια σαν επόμενη εκπομπή ?
Γιατί δεν αντιδρούν όταν ολόκληρα δελτία ειδήσεων αφιερώνονται στην “show biz” ?
Γιατί δεν αντιδρούν στις «φραπελιές», τους «μάγους» και όλα τα συναφή ?

Δεν αντιδρούν απλά γιατί είναι συνένοχοι ... γιατί είναι αυτοί που συντηρούν όλα αυτά έναντι αδράς αμοιβής. Εφόσον λοιπόν το κάνουν, ας μην χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για ομόλογα, ακρότητες, σημαίες και Εθνικά σύμβολα, ας ασχοληθούν με τα καυτά φορέματα της Βέρα Λάμπρου και των λοιπών αοιδών.
ΥΓ
Προς "αριστερούς" δημοσιογράφους,
Και ας μην ξεχνάμε ότι καλοκαίρι έρχεται κρουαζιέρες κάνουμε, για έρευνα βρε αδελφέ, για έρευνα...