Λάγνοι επί παντός επιστητού

Ο κόσμος γυρίζει, τα χρόνια περνάνε και εμείς τα ίδια, τα ίδια, τα ίδια...
Σαν παρατηρητές στη ζωή κάποιου άλλου. Σαν αμέτοχοι σε μια πράξη που συμβαίνει στην οικογένειά μας.
Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί, που κωφεύει σε κάθε τι που χτυπά την πόρτα του.

Κατά τα άλλα όμως είμαστε Ελληνάρες. Βέβαια, Ελληνάρες πρώτης διαλογής.

Μας ενδιαφέρουν τα πάντα.
Μας ενδιαφέρει το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού και ανάθεμα εάν έχουμε διαβάσει ποτέ ιστορία.
Μας ενδιαφέρει που οι τερατόμορφοι γείτονες της FYROM ονομάζονται παντού Μακεδονία, αλλά εμείς δεν κάναμε ποτέ τίποτα.
Μας ενδιαφέρει η κλειδαρότρυπα του κάθε επώνυμου ζευγαριού αλλά ποτέ η δική μας.
Μας ενδιαφέρει η πορεία των διαγνώσεων και της θεραπευτικής αγωγής του Αρχιεπισκόπου, αλλά όχι ο ίδιος.
Μας ενδιαφέρει το Εθνικό μας ποδόσφαιρο, αλλά ποτέ ο αθλητισμός.

Γνωρίζουμε τα πάντα.
Γνωρίζουμε πολιτική και εάν ήμασταν εμείς πρωθυπουργοί θα είχαμε αλλάξει την Ελλάδα σε μία εβδομάδα.
Γνωρίζουμε οικονομικά και τις βλακείες που κάνει ο εκάστοτε υπουργός εμείς δεν θα τις κάναμε ποτέ.
Γνωρίζουμε ιατρική και εάν ήταν στο χέρι μας θα είχαμε πάρει σωστότερες αποφάσεις για τον Χριστόδουλο.
Γνωρίζουμε παιδαγωγική και τα δικά μας παιδιά είναι κλάσεις ανώτερα από τα άλλα.
Γνωρίζουμε δε, ποδόσφαιρο (σε υψηλό βαθμό) και δεν απαιτείται κανένας προπονητής εκτός ημών.

Αυτό όμως που δεν μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε, είναι ότι έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για όλα. Ότι είμαστε εύκολη λεία αδέλφια, εύκολη λεία.

Ρίξτε και μια ματιά σε αυτό το πολύ σημαντικό post του Βασίλη Αδαμόπουλου.
http://vasadam.blogspot.com/2007/10/blog-post_15.html