Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Για αυτούς που αγαπάμε



Μεγάλωσες και ταξίδι να πας έτοιμη είσαι
Στα μάτια μου καθρεφτίζεσαι, πάνω στο δάκρυ που μετέωρο μένει
Κι όμως ζεστή εκπέμπεις νιότη

Στερνά κι αν έφτασες
Η αγάπη πέρασε μακριά σου
Κι όμως εσύ αγάπη ανάβλυζες

Κι αν πόνεσα ή σε πόνεσα, αρχέγονο φαντάζει στο χρόνο
Όμως σε πίστεψα και με πίστεψες, κι αυτό πελώριο είναι και μου φτάνει
Δεν φτάνει όμως πια ο χρόνος

Ξέρω ότι διαβαίνουμε τις τελευταίες βόλτες μας, πηγή για θύμησες
Όμως οι νότες ουράνια σέρνονται στη γη
Ο αδελφός, ο άντρας οι φίλοι οι παλιοί με ρετσίνα και μαρίδα αναμένουν

Άντε, πέρασε κι αυτό θαρρώ, ζωή νομίζω την έλεγαν ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: