Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

2010 οικονομία σε κρίση, με κρίση ιδεών και αξιών. Αμ πως!

2010. Μια νέα χρονιά που δημιουργεί μια αίσθηση γλυκόπικρη. Μέσα από την τεράστια οικονομική κρίση, μέσα από τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια, εμείς μικρές πηγές ζωής οφείλουμε να επιβιώσουμε. Δυσυχώς το 2010 θα αποτελέσει μια από τις πλέον κακές χρονιές. Ο κόσμος παρασυρμένος από την υπερτροφική πληροφόριση, από την άψογη πλύση εγκεφάλου των τραπεζικών οργανισμών, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το αναπόφευκτο. Την οικονομική εξαθλείωση.
Ο «διαχειριστής» Σιμήτης, οδήγησε με μαεστρεία τον μέσο νεοέλληνα, από την σφαίρα του πλασματικά νεόπλουτου στην πραγματικότητα του νεόπτωχου. Η αισιοδοξία της αυτοαπασχόλησης οδήγησε στην υπερχρέωση, στην θηριώδη υπερκατανάλωση και τελικά στην αγκανθώδη αγκαλιά των τραπεζών και τοκογλύφων παντός τύπου.
Σήμερα λοιπόν με τον απόλυτο έλεγχο του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και όλων των άλλων διαχειριστών κεφαλαίων στην χώρα μας, προσπαθούμε να βγούμε από την κρίση. Ποιά κρίση άραγε? Αυτή που μας πράσταξαν να έχουμε ? Αυτή που «Θεϊκά» μας διαχειρίστηκαν να την αποκτήσουμε ?
Δηλαδή τι θα γίνει εάν ο μέσος εξαπατημένος Έλληνας σταματήσει να πληρώνει την πιστωτική κάρτα του ? Τι θα γίνει εάν σταματήσει να πληρώνει την δόση του δανείου του ? Εάν ΟΛΟΙ το κάνουν αυτό, τι θα κάνουν οι τράπεζες ? Τι θα κάνουν οι τράπεζες εάν ΟΛΕΣ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταματήσουν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς αυτές ?
Βέβαια, επειδή στην κοινωνία που ζούμε, είμαστε μόνοι μας κα αυτό μας το επέβαλε η διαστρεβλωμένη πληροφόρηση και ο προδιαγεγραμμένος τρόπος ζωής που μας επιβλήθηκε, δεν πρόκειτε να γίνει τίποτα. Θα συνεχίσουμε να επιβιώνουμε μένοντας πιστοί στο δόγμα «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».

1 σχόλιο:

Λευτέρης Δικαίος είπε...

Χρόνια πολλά, δημιουργικά και με... αντοχές! Ώστε να αντεπεξέλθουμε σε ό,τι μας ετοιμάζουν και να βγούμε εμείς νικητές! Όπως διαβλέπεις κι εσύ, μπορούμε! Αρκεί... (αχ! αυτό το "αρκεί"... αργεί... Πόσο άραγε;). Αρκεί να έχουμε το όραμα της Ιθάκης να κατευθύνει τη βούλησή μας, και τότε θα ξεπεράσουμε -καψαλισμένοι μεν αλλά νικητές- τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες. Με το εγώ μας περήφανο αλλ' όχι μοναχικό. Με το εγώ μας κομμάτι του εμείς της τάξης μας.